اثر دوز های مختلف اریتروپویتین بر یادگیری و حافظه در آلزایمر القا شده با استرپتوزوتوسین در رت های نر نژاد ویستار

بیماری آلزایمر از مهمترین بیماری های تحلیل برند? عصبی است که همراه با کاهش نورون ها در چندین منطقه مهم برای یادگیری و حافظه، به خصوص در ناحیه هیپوکامپ است. این بیماری به دنبال تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو بروز می کند. با توجه با اینکه مشخص شده است که اریتروپویتین(epo) باعث القا نوروژنز در هیپوکامپ می شود، در این تحقیق از epo جهت درمان رت های آلزایمری شده استفاده گردید. از سوی دیگر مطالعات نشان داده که ترکیبات آنتی اکسیدانی اثر فوق العاده ای در تقویت حافظه و کنترل بیماری آلزایمر دارند. همچنین مشخص شده است که منیزیم دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد. بنابراین در این مطالعه اثرات دوزهای مختلف epo و منیزیم کلرید بر سرعت یادگیری و بهبودی حافظه در رت های آلزایمری مورد بررسی قرار گرفت. برای ایجاد مدل آلزایمری از تزریق دو طرف? استرپتوزوسین(streptozotocin یا stz) درون بطن های جانبی رت های نر استفاده شد. رت ها اریتروپویتین را با دوزهای 2000 و5000 و 7000 واحد برکیلوگرم و منیزیم کلرید را با دوزهای 5/2 و 5 و 5/7 میلی مولار دریافت کردند. برای بررسی حافظه و یادگیری رت ها از تست یادگیری اجتنابی غیرفعال استفاده شد. زمان ورود به اتاق تاریک و مدت ماندن در اتاق تاریک پارامترهای اصلی برای ارزیابی حافظه اجتنابی و یادگیری بودند. شاخص های یادگیری و حافظه در گروه stz در مقایسه با گروه-های کنترل و شم به طور قابل ملاحظه ای کاهش پیدا کرد و بر عکس تیمار با اریتروپیتین و منیزیم کلرید به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش سرعت یادگیری و بهبودی حافظه در ر ت های آلزایمری شد. این یافته ها نشان می دهد که اریتروپویتین و منیزیم می توانند در درمان آلزایمر و بهبود آسیب های یادگیری و حافظه ناشی از آن مناسب باشند.